نگاهی به پشت صحنه بحران خاورمیانه

 آگاهی حقیقی؛ نگاهی به پشت صحنه بحران خاورمیانه

یک فرد آگاه قبل از انتقاد از دیگران، ابتدا به خود نگاه می‌کند. او ابتدا اشتباهات خود را می‌شناسند و می‌پذیرند و سپس درباره دیگران صحبت می‌کند. این اصل ساده اما عمیق، کلید درک بسیاری از پیچیدگی‌های خاورمیانه امروز است.

در زمانی که جهان به درستی به غرب نگاه می‌کند و از سیاست‌ها و جنایات آن انتقاد می‌کند، نباید فراموش کنیم که کشورهای خاورمیانه نیز در بسیاری از فجایع انسانی شریک و همدست هستند.

نسل‌کشی فلسطین، قتل عام روهینگیا، ویرانی افغانستان، یمن و سایر کشورها، همگی نتیجه ناکارآمدی، منفعت‌طلبی و درگیری‌های داخلی و منطقه‌ای است.

این واقعیت تلخ، ما را با چالش‌های اساسی روبرو می‌کند: نادیده گرفتن واقعیت، راه اصلاح نیست.اگر حاضر به دیدن و پذیرش اشتباهات خود نباشیم، هرگونه انتقادی از بیرون بی‌اثر و گاهی حتی مخرب خواهد بود.

مسئولیت تغییر از درون آغاز می‌شود.اصلاحات واقعی زمانی امکان‌پذیر است که هر جامعه، هر کشور و هر گروهی صادقانه و شجاعانه از درون خود شروع کند و با اشتباهات خود روبرو شود.

برای مثال:

وقتی صهیونیسم جنایتکار است ،  و آشکارا فلسطینیان را قتل عام می‌کند، وقتی ترامپ با مسلمانان با تحقیر و خشونت رفتار می‌کند، وقتی غرب جنایات علیه مسلمانان را نادیده می‌گیرد و سکوت می‌کند.

سوال من این است: کدام کشور مسلمان کاری جز تأمین منافع خود برای فلسطین، روهینگیا، یمن و سایر ملت‌های رنج‌کشیده انجام داده است؟

آیا مصر در قتل عام فلسطینیان توسط صهیونیست‌ها همدست نیست؟ 

همان مصری که دیواری ساخت تا جمعیت مظلوم نوار غزه توسط صهیونیست‌ها قتل عام و آواره شوند؟

آیا آذربایجان نیست که با فروش سوخت و انرژی از اسرائیل حمایت می‌کند و در نتیجه به قتل عام فلسطینی‌ها دامن می‌زند؟ 

آیا ترکیه نیست که به جای بستن سفارت خود در حالی که فلسطینی‌ها قتل عام می‌شوند، با اسرائیل تجارت می‌کند و درهای بیشتری را برای آن باز می‌کند؟

و عربستان سعودی که از وحدت اسلامی صحبت می‌کند اما معترضان ضد اسرائیلی را دستگیر می‌کند؟

بنابراین، از کشورهایی که هرگز در کنار ما نایستاده‌اند، چه انتظاری می‌توانیم داشته باشیم؟

بنابراین ؛ ابتدا باید ریشه‌ها را اصلاح کنیم، نه فقط شاخه‌ها را.

 آگاهی واقعی به معنای نگاه بی‌طرفانه به مشکلات است، نه برای سرزنش کردن، بلکه برای درک بهتر آنها و ساختن آینده‌ای بهتر. 

پس تا زمانی که خودمان در چرخه‌ای از تعصب، منفعت شخصی و خودفریبی گرفتار باشیم، هر انتقادی که از غرب یا قدرت‌های خارجی دریافت کنیم، تنها قطعه‌ای از پازل خواهد بود؛ نه کل تصویر.