آتش در خانه ی کیست؟ (اسرائیل و فلسطین) – گویا روشن

آتش در خانه کیست؟

از آغاز کشمکش‌های اسرائیل و فلسطین نسل‌ها گذشته، و هنوز فرزندان ما، آیندگان این سرزمین، ناچارند با واقعیت‌های تلخ این بحران آشنا شوند. آینده مبهم است: آیا قلب کودکان آنان نیز با کاشتن تخم‌های زهرآلود نفرت و دشمنی به بیابانی خشک و بی‌ثمر بدل خواهد شد؟

بیش از شصت‌وپنج سال از پایان جنگ جهانی دوم گذشته، اما بشر هنوز تاوان می‌پردازد. پیامدهای جنگی که از دل افکار پلید و ناپاک نیاکانشان زاده شد، اکنون بر دوش همنوعانی دیگر سنگینی می‌کند. آنان که از آتش درگیری دیگران سود می‌برند، از پس پرده‌های نیرنگ، با اشتهایی سیری‌ناپذیر به اجسادی می‌نگرند که منافع تازه‌ای برایشان به ارمغان آورده‌اند. زیرا هر نعش، تضمینی‌ست برای ادامه‌ی نقشه‌ای شیطانی دیگر. دیوارهای سیمانی به ظاهر معترضانه قد علم کرده‌اند، اما فراموش کرده‌ایم که دیوارهای خشونت و انتقام، سال‌ها پیش با دستان خودشان بنا شده بود.

نترسید. نگاهی بیندازید به این گوشه‌ی دنیا. بنگرید و ببینید با آنان چه کرده‌اند.

اگر خوشبختی را آرامش معنا کنیم، پس بی‌تردید آنان بدبخت‌ترین انسان‌های زمین‌اند. ممکن است امروز یکی از آنان مسلح‌تر باشد و خسارات بیشتری وارد کند، اما او نیز از عاقبت کار می‌هراسد. خوب می‌داند که اگر روزی قدرتش رو به افول گذارد، خارهای انتقام این بار پیکرش را خواهد درید. شاید ریشه‌ی این خشونت در همان ترس نهفته باشد.

برای‌شان نقشه‌هایی پلید طراحی کرده‌اند و آن را با نام "صلح" به جهانیان عرضه می‌کنند. البته باید گفت، بسیار مبتکرند؛ چراکه ساختن راه‌های صلحی که هیچ‌گاه قابلیت اجرا نداشته باشند، کار هر کسی نیست. حتی کسانی در این جهان وجود دارند که صلح را تنها در نابودی یکی از طرفین می‌دانند!

آیا می‌توان از صلح انتظار داشت، آن‌گاه که از چنین صلح‌اندیشان «مبتکری» دفاع می‌شود؟