چگونه جهان اسلام ملت‌هایش را تنها گذاشت؟

چگونه جهان اسلام ملت‌هایش را تنها گذاشت؟

من هرگز از بیگانگان شکایت نمی‌کنم، زیرا درد من دیدن خنجرهایی است که از آستین آشنا بیرون کشیده می‌شوند.  در جهانی که نام اسلام را یدک می‌کشد، مردمانی هستند که زیر پرچم اسلام بی‌خانمان، گرسنه، آواره و قتل عام می‌.شود . قبل از اینکه از غرب شکایت کنم، قبل از اینکه انگشت اتهام را به سمت صهیونیسم و امپریالیسم نشانه بگیرم، از سکوت، خیانت وبی‌عملی جهان اسلام سخن می‌گویم. با من هر چه کرد، آن آشنا کرد….. و این اعتراف تلخ، آغاز روایت من است

در این میان، نمونه‌های دردناک و افشاگرانه‌ای وجود دارد که به وضوح چهره واقعی جهان اسلام را نشان می‌دهد. فلسطین، روهینگیا،یمن و افغانستان چهار نمونه برجسته از مردمی هستند که قربانی شعارهای پوچ، سیاست‌های بی‌وجدان و خیانت آشکار شده‌اند. آنها آینه‌هایی هستند که نه دشمنان خارجی، بلکه بی‌تفاوتی برادران مسلمانشان را به تصویر می‌کشند

یکی از نمونه‌های برجسته‌ای که چهره واقعی جهان اسلام را آشکار می‌کند، فلسطین است. بسیاری از کشورهای اسلامی سال‌ها  از گروه‌هایی مانند حماس حمایت مالی و نظامی می‌کردند، اما در عمل، این حمایت از مردم بی دفاع فلسطین نبود و چیزی جز بمباران، آوارگی، قتل عام و تحریم‌های خرد کننده برای مردم فلسطین به ارمغان نیاورد.

در حالی که مردم غزه مورد حمله قرار گرفته‌اند، همان کشورهایی که زمانی شعارحمایت سر می‌دادند، اکنون در سکوت نظاره‌گر هستند. حتی کشورهایی مانند مصر که با غزه هم‌مرز هستند، نه تنها به فلسطینیان کمکی نکرده‌اند، بلکه با بستن گذرگاه رفح و ساخت دیوار در محاصره مرگبار اسرائیل صهیونیستی، عملاً آنها را رها کرده‌اند. این تناقض آشکار بین «ادعا» و «عمل» تنها رنج ملت‌های مظلوم را تشدید کرده و مشروعیت اخلاقی کشورهای مسلمان را زیر سوال برده است.

یمن: مردم یمن نیز سال‌هاست که زیر آوار جنگ تحمیلی که با چراغ سبز و حمایت مالی و نظامی برخی کشورهای اسلامی شعله‌ور شد،زندگی می‌کنند. فقر، گرسنگی، بیماری و ناامنی از ویژگی‌های امروز یمن است. صدها هزار کودک یمنی از گرسنگی جان باخته‌اند وجهان اسلام در برابر این فاجعه انسانی سکوت کرده است.

نسل‌کشی خاموش روهینگیا:

تراژدی روهینگیا ، در جهانی پر از بحران‌های ساختگی و سیاست‌های فرصت‌طلبانه، تراژدی روهینگیا یکی از تاریک‌ترین لکه‌های تاریخمدرن است. مردمی بی‌سرزمین، بی‌دولت و بی‌خانمان، مسلمانانی که دهه‌هاست در میانمار مورد شکنجه، تجاوز، قتل عام و پاکسازیقومی قرار گرفته‌اند. در مقابل چشمان جهانیان، صدها هزار نفر از خانه‌های خود رانده شده و به اردوگاه‌های پناهندگان در بنگلادش وجاهای دیگر منتقل شدند، در حالی که جهان اسلام نظاره‌گر بود.

افغانستان. پس از دهه‌ها جنگ و اشغال، افغانستان نیز با یک دولت واپس‌گرا و فقر گسترده دست و پنجه نرم می‌کند. کشورهای مسلمانی که می‌توانستند به پناهندگان افغان پناه دهند، اغلب آنها را طرد، تحقیر یا بازگردانده‌اند.

سوال من این است: کشورهای مسلمان در این مدت چه کرده‌اند؟ آیا فریاد آنها را شنیده‌اند؟ 

آیا درهای خود را به روی این مسلمانان مظلوم باز کرده‌اند؟

آیا کشورهای ظالم را تحریم کرده و برای مبارزه  روابطتشان را با انها قطع کرده‌اند؟

 آیا سفارتخانه‌های خود رابسته‌اند؟ 

جهان اسلام فراتر از چند بیانیه سیاسی، عکس‌های یادگاری و کمک‌های محدود چه کرده است؟ 

آنها به سادگی سکوت کرده‌اند. کشورهای ثروتمند عربی که

 میلیاردها دلار برای سلاح و ساخت ساختمان‌های بلند هزینه می‌کنند، اما  حاضر به اسکان این افراد درکشور خود نشدە است.

بنابراین، اگر خود جهان اسلام نسبت به رنج مسلمانان بی‌تفاوت باشد، چگونه می‌توانیم از غرب انتظار شفقت و کمک داشته باشیم؟چگونه می‌توانیم از آمریکا و اسرائیل انتظار داشته باشیم که به حقوق بشر احترام بگذارند در حالی که خودمان به سینه برادرانمان خنجرمی‌زنیم؟