چرا دعاهای ما بی‌پاسخ می‌ماند؟
چرا دعاهای ما بی‌پاسخ می‌ماند؟
هر روز میلیون‌ها نفر با قلب‌های شکسته و چشمانی اشکبار رو به آسمان می‌کنند.
در سراسر جهان، دعاها و سجده‌ها برای پایان جنگ و آزادی مظلومان به پا می‌شود. با این حال، هنوز خون در خیابان‌های غزه جاری است، یمن هنوز در شعله‌های آتش می‌سوزد، و مسلمانان سودان، میانمار و چین همچنان در رنج و تبعید زندگی می‌کنند.
سوالی دردناک در ذهن ما انسان‌ها طنین‌انداز می‌شود: چرا با وجود همه این دعاها، فجایع پایان نمی‌یابند؟ شاید حقیقت این باشد که دعا، بدون عمل، ناقص می‌ماند. اشک‌ها، اگر به اراده‌ای برای مقاومت در برابر ظلم تبدیل نشوند، در سکوت تاریخ ناپدید میشوند.
خداوند اراده آزاد را در دستان انسان قرار داده است؛ ما برای تماشاچی بودن آفریده نشده‌ایم، بلکه برای ایستادن در برابر بی‌عدالتی آفریده شده‌ایم.
دعا می‌تواند نیرویی برای بیداری، تقویت امید و اتحاد قلب‌ها باشد…اما پایان دادن به قتل عام‌ها تنها از طریق وحدت، مقاومت و اقدام جمعی امکان‌پذیر است.
تاریخ نشان داده است که هیچ استبدادی ابدی نیست. با این حال،شکستن زنجیرهای ظلم نه تنها به اشک و تضرع، بلکه به شجاعت و همبستگی ملت‌ها نیز نیاز دارد.
البته دعاهای ما شنیده میشوند، اما پاسخ‌ها در دستان خود ما هستند..
Comments