از تاریکی به روشنایی Gouya Roshan

کودکی در کوچه، کودکی در خیابان هر بار که در کوچه‌پس‌کوچه‌ها، کودکان را در حال بازی یا رفتن به مدرسه می‌بینم، بی‌اختیار به یاد کودکانی می‌افتم که خانه‌شان خیابان است. کودکانی که از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم‌اند. چه چیزی باعث این همه بی‌عدالتی در حق آن‌ها شده است؟ در حالی‌ که همه‌ی انسان‌ها با حقوقی برابر متولد می‌شوند و شایسته‌ی احترام‌اند، اما این کودکان از هیچ‌گونه امنیت و حقوقی بهره‌مند نیستند. ما در جهانی زندگی می‌کنیم که مدعی برابری در برابر قانون است، جایی که هر انسان باید حق پناه بردن از ظلم و شکنجه را داشته باشد، اما این کودکان حتی سایه‌ی پناهی ندارند که زیر آن بیارامند. کودکان خیابانی به دلایل گوناگونی چون طلاق، فقر، جهل والدین یا نابسامانی‌های اقتصادی به خیابان رانده می‌شوند. و پیامدهای دردناکی چون اختلال در رشد جسمی، روانی، اجتماعی و ذهنی را تجربه می‌کنند. آمارها می‌گویند که بیش از ۸۰٪ این کودکان از مشکلاتی چون سوءتغذیه، کم‌خونی، ضعف بینایی، بیماری‌های پوستی و ناراحتی‌های قلبی رنج می‌برند. اما دریغ از عدالتی که برای آن‌ها وجود داشته باشد؛ جامعه هنوز حضور این کودکان را ...

امتحان همدردی و حقیقت‌طلبی گزارش‌ها نشان می‌دهد که امروزه شمار قابل توجهی از ایرانیان مخالف سیاست‌های حاکم و خواهان آزادی هستند. آنان انتظار دارند جامعه‌ی بین‌المللی با درد و رنج آن‌ها همدردی کند—درخواستی که در ذات خود، طبیعی و مشروع است. اما این انتظار مشروع، زمانی کامل و اخلاقی خواهد بود که با همان احساس همدلی نسبت به مردمان ستمدیده‌ی دیگر جهان نیز همراه باشد. آیا چنین است؟ این پرسشی‌ست که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است. اکنون ایرانیان فرصتی در اختیار دارند تا به این پرسش پاسخ دهند و نشان دهند تا چه اندازه مدافع آزادی، کرامت انسانی و عدالت جهانی‌اند. زیرا تنها ملت‌هایی شایسته‌ی آزادی‌اند که لیاقت خود را در دفاع از آزادی دیگران نیز اثبات کرده باشند. در ایران، مانند بسیاری از کشورهای خاورمیانه، پناهندگان با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند. اما تا کنون در هیچ‌یک از این کشورها، ممنوعیت کامل تحصیل برای کودکان پناهجو به‌عنوان یک سیاست رسمی گزارش نشده بود. در ایران نیز، بر اساس نظرسنجی‌های غیررسمی، پناهجویان افغانستانی در گذشته گاه با محدودیت‌هایی در آموزش مواجه بودند، اما این محدودیت‌ها...

  پناهندەهای   عراقی   در   سوریە طبق   آمار   سازمان   ملل،   حدود   ۴   میلیون   و   ۲۰۰   هزار   عراقی   بر   اثر   جنگ   داخلی   آواره   شده‌اند   و   ۲   میلیون   نفر   از   آنان   کشور   را   ترک   کرده   و به   کشورهایی   مانند   لبنان،   اردن   و   سوریه   پناه   برده‌اند .  هم‌اکنون   نزدیک   ۸۰۰   هزار   نفرشان   در   سوریه   زندگی   می‌کنند . اجازهٔ   کار   و   اقامت —  نخستین   شرط   یک   زندگی   استاندارد   و   معاش   پایدار —  در   سوریه   فقط   برای   والدینِ   کودکانِ   در   حال   تحصیل،   بیمارانِ تحت   معالجه   و   همراهانشان   صادر   می‌شود؛   سایر   پناهندگان   ناچارند   به   شکل   غیرقانونی ...

وضع کنونی حکومت محلی کردستان عراق نویسنده: گویا روشن مردم کردستان عراق، با وجود سال‌ها ستم و سرکوب از سوی رژیم بعث، همواره مردمانی نجیب، صبور و بااخلاق شناخته شده‌اند. زبان رسمی در این منطقه کردی و عربی است و به‌دلیل مهاجرت و پناهندگی در ایران، بخش زیادی از جمعیت نیز با زبان فارسی آشنایی دارند. زنان در مجالس و مناسبت‌های رسمی لباس محلی کردی بر تن می‌کنند، در حالی که در زندگی روزمره بیشتر از پوشش‌های معمول استفاده می‌شود. اما مردان بسیاری همچنان لباس سنتی کردی را حفظ کرده‌اند و با افتخار می‌پوشند. در این منطقه، شکاف و نابرابری طبقاتی به‌وضوح دیده می‌شود. بیش از ۸۰ درصد مردم با حقوقی کمتر از ۳۰۰ دلار در ماه زندگی می‌کنند؛ در حالی که هزینه‌های زندگی، به‌ویژه اجاره‌خانه و برق، بسیار بالاست. این وضعیت معیشت خانوارها را به شدت تحت فشار قرار داده است. به گفته یکی از خبرنگاران شبکه تلویزیونی کردستان، استخدام در ادارات دولتی بر پایه شایستگی نیست. بستگان و نزدیکان مقامات حکومتی بدون داشتن هیچ‌گونه مسئولیت یا اشتغال مشخص، حقوق دریافت می‌کنند و تنها هنگام پرداخت حقوق دیده می‌شوند. از این رو، بسی...

سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی؛ هزینه‌های داخلی، جاه‌طلبی‌های خارجی بیش از سه دهه است که جمهوری اسلامی ایران، به دلیل استراتژی‌ها و تهدیدات منطقه‌ای، به حمایت مالی و نظامی از گروه‌ها و دولت‌هایی در خاورمیانه روی آورده است. این در حالی است که هم‌زمان، جوانان ایران با بیکاری گسترده دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بخش زیادی از مردم زیر خط فقر زندگی می‌گذرانند. برای نمونه، نظام ایران از اقشار کم‌برخوردار و مذهبی که تحت تأثیر شعارهای ایدئولوژیکی مانند «جنگ حق علیه باطل» قرار می‌گیرند، نیرو جذب کرده و به جبهه‌هایی چون جنگ لبنان و اسرائیل اعزام می‌کند. سرمایه‌ی ملی مردم ایران— که خود حکومت آن را  بیت‌المال  می‌نامد— صرف بازسازی خانه‌های ویران‌شده در لبنان می‌شود؛ در حالی که درون مرزهای ایران، میلیون‌ها نفر از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی بی‌بهره‌اند. پس از جنگ ۳۳ روزهٔ لبنان، ایران مسئولیت بازسازی مناطق آسیب‌دیده را بر عهده گرفت و کمک‌های مالی گسترده‌ای به حزب‌الله ارائه کرد. سردار یحیی صفوی، فرمانده وقت سپاه پاسداران، با افتخار از جوانانی یاد کرد که «۳۳ روز به دنبال تانک‌های مرکاوای اسرائ...

مرگ مشکوک سید احمد خمینی و چرایی سکوت حکومت مرگ مشکوک سید احمد خمینی، مانند سرنگونی اتوبوسی که حامل نویسندگان بود و سقوط به دره، و نیز مانند مرگ‌های مشکوک رهبران کلیسای ارامنه، دکتر عبدالرحمن قاسملو و دیگر موارد مشابه در دوره ریاست جمهوری آقای رفسنجانی، از وقایعی است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. چشم‌پوشی از این حوادث به معنای از بین بردن منافع ملی ایران و مردم ایران است. در مهر و اسفند سال ۱۳۷۳، سید احمد خمینی انتقادات شدیدی نسبت به وضعیت اقتصادی مردم کم‌درآمد و تورم روزافزون کشور مطرح کرد؛ مشکلاتی که پس از درگذشت پدرش، امام خمینی، شدت یافته بود. طبق اظهارات آقای ش.ف، که در آن زمان در نهاد ریاست جمهوری مشغول به کار بود، وزارت اطلاعات رفت‌وآمدهای سید احمد خمینی را زیر نظر داشت. ناگهان اعلام شد که او دچار حمله قلبی شده و در اواخر اسفندماه همان سال، پنج روز پس از آخرین سخنرانی‌های انتقادی، در سن ۴۹ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت! جالب آنکه یکی از پزشکان بیمارستان اذعان داشت مرگ سید احمد خمینی سه روز بعد اعلام شده است. گفته می‌شود برای جلوگیری از ایجاد آشوب و جنجال در کشور، به ...

اسرائیل و فلسطینی ها - گویا روشن جنگ میان اسرائیل و فلسطینی‌ها از همان روزهای تأسیس اسرائیل آغاز شده و هر روز شعله‌های این آتش خونین شدت می‌گیرد. برخی کشورها به حال مردم فلسطین تأسف می‌خورند، اما تاکنون راهکار عملی و مؤثری برای پایان این بحران نیافته‌اند. ایران، سوریه و اخیراً ترکیه به طور مکرر از جنایات اسرائیل سخن می‌گویند، اما آیا واقعاً شرایط فلسطینی‌ها در این کشورها بهتر است؟ ترکیه به‌عنوان یکی از کشورهایی که در منطقه فعال است، حتی حاضر نیست یک فلسطینی را به عنوان پناهنده در خاک خود بپذیرد. نه تنها پذیرش فلسطینی‌ها، بلکه تحمل حضور یک فلسطینی که در ترکیه کار کند هم وجود ندارد. این در حالی است که ترکیه ترکمن‌های عراق را «برادر» خود می‌خواند و این قوم را در منازعات سیاسی و منطقه‌ای به عنوان کارت امتیاز علیه کردهای شمال عراق به کار می‌گیرد، اما ترکمن‌ها را نیز به عنوان پناهنده در خاک خود نمی‌پذیرد. جالب اینکه ترکیه تنها متحد اسرائیل در منطقه است که روابط خود را با آن کشور با صدها قرارداد رسمی تثبیت کرده است. اما وضعیت ایران چگونه است؟ دولتی که اهل تسنن ایران را شهروندان درجه دو می‌د...