از تاریکی به روشنایی Gouya Roshan

داروهای تقلبی؛ تهدیدی جهانی برای سلامت بشر امروزه فروش گسترده‌ی داروهای تقلبی در بازارهای جهانی به یکی از جدی‌ترین تهدیدات برای سلامت انسان‌ها تبدیل شده است. این داروها نه تنها فاقد مادهٔ مؤثر دارویی هستند، بلکه به‌دلیل ترکیبات ناشناخته و خطرناک شیمیایی، عوارضی گاه جبران‌ناپذیر بر بدن انسان می‌گذارند. برخی کشورهای اروپایی بر این باورند که داروهای تقلبی بیشتر شامل محصولات آرایشی، بهداشتی، جنسی و مُسکن‌ها هستند و از روی بسته‌بندی‌شان می‌توان آن‌ها را از نمونه‌های اصلی تشخیص داد. اما تجربه و تحقیق‌های میدانی من نشان می‌دهد که این تصور همیشه درست نیست. چرا که برخی داروهای جعلی با مهارت بالا و با تقلید کامل از جلد، بروشور و حتی برچسب و شماره‌های رسمی وزارت بهداشت، به‌گونه‌ای بسته‌بندی می‌شوند که به‌سختی از نمونه‌های اصل قابل تشخیص‌اند. هرچند این پدیده در بسیاری از کشورهای جهان دیده می‌شود، اما دامنهٔ گسترش و مصرف آن در کشورهای در حال توسعه، به‌واسطهٔ فقر اقتصادی، ضعف نظارت‌های بهداشتی و فساد ساختاری، بسیار چشمگیرتر است. کشورهایی همچون ایران، ترکیه و به‌ویژه عراق—که درگیر بی‌ثباتی، جنگ و ب...

ترکمن‌های شمال عراق؛ ملتی که فراموش شده‌اند در میانه‌ی بحران‌ها و منازعات پرشمار خاورمیانه، نگاه به شمال عراق ما را با یکی از قدیمی‌ترین و مظلوم‌ترین ملت‌های این سرزمین روبه‌رو می‌کند: ترکمن‌ها. قومی ریشه‌دار و اصیل که همواره در سایه‌ی رقابت‌های قومی و منافع سیاسی دیگران، قربانی تبعیض و بی‌عدالتی شده‌اند. ترکمن‌ها در طول تاریخ نشان داده‌اند که به همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر اقوام ساکن در شمال عراق، به‌ویژه کردها و اعراب، پایبند بوده‌اند. با این‌ حال، با نگاهی به رویدادهای دو دهه‌ی گذشته، روشن است که بیشترین آسیب‌ها از خشونت‌ها، تبعیض‌ها و بی‌ثباتی‌ها را همین قوم متحمل شده‌ است. پس از اشغال عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، کردها با اتکا به حمایت‌های واشنگتن، قدرت خود را در منطقه افزایش دادند. در همین حال، شیعیان پشتوانه‌ای قوی از جانب ایران به دست آوردند و اهل‌سنت نیز توانستند به‌سرعت برای خود متحدانی بیابند. اما ترکمن‌ها، برخلاف دیگر گروه‌ها، بدون هیچ‌گونه حامی خارجی یا نیروی نظامی باقی ماندند. این بی‌پناهی موجب شد تا سهم آن‌ها از قدرت سیاسی به شدت محدود شود و حقوق تاریخی‌شان، به‌ویژه د...

پناهندگان عراقی در سوریه  باری دیگر احساس می‌کنم وظیفه دارم درباره‌ی این موضوع بنویسم؛ تا فریادی باشم در برابر بی‌عدالتی‌های کمیساریای عالی پناهندگان، به‌ویژه دفتر دمشق. چرا که در برابر این ستم، سکوت حاکم است، حقایق نادیده گرفته شده‌اند و هیچ‌کس لب به اعتراض نمی‌گشاید. این انسان‌ها، تنها به‌خاطر نجات از مرگ، سرزمین خود را پشت‌سر گذاشته‌اند. در حالی که هر روز صدها نفر در گوشه‌وکنار عراق قربانی انفجارها می‌شوند، این سازمان حتی کمترین حقوق و احترامی برای آنان قائل نیست و آن‌ها را وادار کرده تا با جمع‌آوری بطری‌های پلاستیکی، روزنامه‌های باطله، دست‌فروشی و کارهای سخت و ناچیز، روزگار تلخ و دردناکی را سپری کنند. نمی‌دانم این سازمان با کدام منطق، اساس و وجدان، چنین رفتارهایی را با پناهندگان عراقی روا می‌دارد و از انجام کوچک‌ترین وظایف خود نیز سرباز می‌زند. برای نمونه، در حالی که سازمان ملل وظیفه دارد براساس اسامی ثبت‌شده و نوبت تعیین‌شده پناهجویان را دعوت کند، روزی را برای «کمک مالی» و روز دیگری را برای «مصاحبه کشوری» مشخص کرده است. در این شرایط، پناهندگان ناچارند شب را در خیابان، مقاب...

ا فقر چیست؟ ی کاش در این جهان چیزی به نام فقر وجود نداشت؛ ای کاش همه از زندگی‌ای آرام، بی‌دغدغه و آبرومند بهره‌مند بودند. زیرا فقر، پیش از آن‌که  سفره‌ای را خالی کند، ذهن را می‌فرساید و اندیشه را می‌خشکاند. آدمی که درگیر فقر است، کمتر فرصت می‌یابد تا به جهان اطرافش بنگرد. او ناآگاهانه، طعمه‌ی کسانی می‌شود که با نیت‌های تاریک، روح و جانش را مسموم می‌کنند؛ و این سم، می‌تواند جهانی را آلوده سازد. ستمگرانِ عالم، خوب می‌دانند چگونه از فقر، به سود انگیزه‌های شومشان بهره‌برداری کنند. بسته به اینکه فرد در دام کدام گروه یا ایدئولوژی گرفتار آید، مسیری برایش ترسیم می‌شود که با سراب امید، به تباهی می‌انجامد. چرا که کسی که در زندگی هدف و امیدی ندارد، مانند بدنی بیمار و نحیف است که در برابر هر آلودگی‌ای بی‌دفاع می‌ماند. فقر، او را به ورطه‌ی پریشانی و بی‌پناهی می‌کشاند، بی‌آنکه بداند قدم‌هایش به‌سوی نابودی‌ست. خستگی، ناامیدی، و احساس بی‌ارزشی، او را از هر اندیشه‌ی خردمندانه‌ای دور کرده و تمنای یک لحظه آسودگی، او را به ورطه‌ی تصمیم‌های خطرناک می‌کشاند؛ بی‌خبر از فردایی که ممکن است دیگر هرگز نیای...

نفوذ ایران در کردستان عراق  اه میت و حساسیت اتحادیه میهنی کردستان عراق برای ایران بیش از پیش آشکار شد؛ به‌گونه‌ای که در چندین مرحله از جنگ، حزب میهنی کمک‌های نظامی قابل توجهی به نیروهای ایرانی ارائه کرد. س از انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ و آغاز جنگ ایران و عراق،  در جریان این جنگ، جلال طالبانی و نیروهای کرد به ایران یاری رساندند تا در برابر رژیم صدام مقاومت کند. همین همکاری‌ها یکی از دلایل اصلی وقوع فاجعه‌ی قتل‌عام حلبچه به دست صدام حسین بود. اما نکته مهم آن دوران، بی‌اعتمادی ایالات متحده آمریکا به نقش طالبانی در تحولات سیاسی داخلی و خارجی عراق بود؛ آمریکا نقش او را جدی نمی‌گرفت. در سال ۱۹۹۴، میان حزب دموکرات کردستان و اتحادیه میهنی، جنگ داخلی شدیدی درگرفت. در این درگیری‌ها، حزب دموکرات از حمایت حکومت بعث عراق برخوردار بود و اتحادیه میهنی از پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران بهره می‌برد. می‌توان گفت این جنگ، منافع قابل توجهی برای ایران به همراه داشت؛ چرا که تهران توانست پایگاه‌های متعددی در مناطق تحت کنترل حزب میهنی، به‌ویژه در شمال شرقی عراق (سلیمانیه و شهرهای اطراف)، ایجاد کند. به ...

منظره ای از زندانهای ایران - گویا رو‌شن همان‌گونه که می‌دانیم، زندان‌های ایران بر اساس استانداردها ی تأییدیه‌های سازمان‌های حقوق بشری تأسیس نشده‌اند، و در نتیجه، به‌دلیل فقدان آزادی اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی، هر روزه شمار زیادی از شهروندان به این زندان‌ها فرستاده می‌شوند. با این حال، سازمان‌های حقوق بشری در برابر این بی‌عدالتی‌ها سکوت کرده‌اند و حقوق زندانیان سیاسی ایران را نادیده گرفته‌اند. این نهادها نه تنها در برابر نقض حقوق بشر در زندان‌ها و سلول‌های انفرادی واکنشی نشان نمی‌دهند، بلکه عملاً چشم بر جنایات ساختاری و سیستماتیک بسته‌اند. از جمله مواردی که باید مورد توجه و پیگیری قرار گیرد: غیرقانونی بودن زندان‌ها و سلول‌های امنیتی:  هیچ‌یک از این زندان‌ها بر اساس قوانین و ضوابط بین‌المللی تأسیس نشده‌اند. شکنجه‌های غیرانسانی:  اغلب بازجویی‌ها با چشمان بسته انجام می‌شود و شدت فشارهای جسمی و روانی به حدی‌ست که بسیاری از زندانیان به اجبار، اعترافات دروغین می‌کنند. تجاوز و خشونت جنسی:  تجاوز به زندانیان، نه تنها جسم آنان را نابود می‌کند بلکه آثار مخرب روانی بلندمدتی دارد. ب...

« حقش   است » ؛   زهر   فرهنگی   که   ریشه   در   بی‌عدالتی   دارد تحلیلی   بر   عادی‌سازی   ظلم   در   جوامع   خاورمیانه در   خاورمیانه،   بی‌کسی   فقط   یک   احساس   شخصی   نیست،   بلکه   یک   وضعیت   اجتماعی   همه‌گیر   است .  این   منطقه،   با   تاریخ   انباشته   از   جنگ، تبعیض،   و   بحران،   بستر   شکل‌گیری عمیق‌ترین   نوع   درماندگی   انسانی   شده   است .   اما   آن‌چه   بیش   از   رنج‌،   زخم   می‌زند،   نه   فقط   بی‌عدالتی است،   بلکه   واکنش   مردم   به   آن :  بی‌تفاوتی،   انکار   و   جمله‌ای   ساده   اما   مرگبار؛  « حقش   است .» این   عبارت   کوتاه،   سال‌هاست   که   مانند   سمی   خزنده   در   جان ...