Posts

گویا روشن

از آدم ربایی و شکنجه در دمشق

Image
از آدم ربایی و شکنجه در دمشق تجربه‌ای آسیب‌زا و نقش سازمان ملل ‌ سفارت کانادا در نجات جان انسان‌ها امروزه بسیاری از مردم در سراسر جهان با بحران‌های انسانی و نقض گستردهٔ حقوق بشر روبه‌رو هستند. برخی از این افراد در شرایطی گرفتار می‌شوند که بدون کمک جامعهٔ جهانی، هیچ راهی برای فرار از ظلم و خشونت ندارند. . در سال ۲۰۱۰ من یکی از قربانیان این وضعیت شدم. ربوده   شدنم در دمشق، پایتخت سوریه، نه‌تنها زندگی مرا بلکه سرنوشت خانواده‌ام را برای همیشه تغییر داد. در این نوشتار، تجربهٔ تلخ خود را بازگو می‌کنم و به نقش حیاتی سازمان‌های بین‌المللی در نجات جان من و خانواده‌ام می‌پردازم. در اوت ۲۰۱۰ به‌عنوان یک مسافر عادی در دمشق حضور داشتم. هیچ ارتباطی با رژیم بشار اسد یا گروه‌های مخالف نداشتم؛ تنها بازدیدکننده‌ای بودم که در خیابان‌های شهر قدم می‌زدم و به ویترین مغازه‌ها نگاه می‌کردم. ناگهان، در یکی از خیابان‌های اصلی، توسط افرادی ناشناس ربوده شدم. بدون هیچ توضیحی، به‌طرزی وحشیانه مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم و به ساختمانی متروکه و ویران منتقل شدم. یک شبانه‌روز در آنجا شکنجه شدم؛ لح...
Post a Comment
Read more

نوری در دل تاریکی

Image
گاهی دنیا مانند کابوسی بی‌پایان به نظر می‌رسد؛ مردم بدون هیچ تردیدی برای منافع خود یکدیگر را نابود می‌کنند و سپس شب‌ها باآرامش می‌خوابند. دیدن این همه ظلم و بی‌عدالتی قلب هر انسانی باوجدانی را می‌لرزاند. سوال این است: چگونه می‌توانیم در چنین دنیایی زندگی کنیم بدون اینکه قلب‌هایمان بمیرد؟  اول : با ترس نگاه کنیم، اما با چشمانی هوشیار.  زیرا ترس از این دنیای پر از وحشت نشانه ضعف نیست؛ نشانه انسانیت است. کسی که از هیچ چیز نمی‌ترسد، قلبی مرده دارد. وجدان هوشیار همیشه در مواجهه با بی‌عدالتی مضطرب است. این اضطراب ما را متمایز می‌کند.   دوم : خود را به قلم مسلح کنیم.  وقتی جنایت و بی‌عدالتی می‌بینیم، سکوت فقط قدرت تاریکی را افزایش می‌دهد. اما نوشتن، صحبت کردن و افشاگری می‌تواند پریشانی و درد انسان را به نیرویی سازنده تبدیل کند. این صداهای اندک، اما صادقانه، همیشه تاریخ را تغییر داده‌اند.   سوم : عدالت خدا را فراموش نکنیم. جنایتکاران ممکن است شب‌ها راحت بخوابند، اما خوابشان زیاد طول نخواهد کشید. دیر یا زود، انتقام فرا خواهد رسید. هیچ بی‌عدالتی‌بی‌پاسخ نمی‌ماند، حتی اگر...
Post a Comment
Read more

دمیرتاش، تهدیدی برای چهره هزارگانه

Image
دمیرتاش، تهدیدی برای چهره هزارگانه درتاریخ معاصر کُرد، چهرهای زیادی مورد ظلم و ستم قرار گرفتەاند ، و یکی از این چهرە های برجستە  صلاح‌الدین دمیرتاش  است. مردی که نه سلاح به دست گرفت و نه خشونت را ترویج کرد، بلکه با زبان ملایم، قلم و سیاست‌های دموکراتیک خود، به صدای کُردها وهمه محرومان ترکیه تبدیل شد.   او نمادی از مردی است که تنها جرمش دفاع از عدالت، حقیقت و آزادی بیان بود.  با این حال، دولت ترکیه او را به همان برچسبی متهم کرد که به رهبران مسلح کُرد مانند اوجالان زده می‌شد. دمیرتاش نه تنها صدای کُردها است؛ بلکه توانست قلب بسیاری از ترک‌ها، علوی‌ها و آزادی‌خواهان را نیز به دست آورد و این محبوبیت، او را به خطرناک‌ترین رقیب اردوغان تبدیل کرد.  اردوغان، مرد هزار چهره، با ترکیبی از سیاست‌های خودخواهانه و سرکوب ساختاری، نشان داده است که تنها به حفظ قدرت اهمیت می‌دهد.  همان مردی که زمانی نوروز را جرم می‌دانست و سال‌ها کُردها را به خاطر جشن گرفتن آن شکنجه می‌کرد. کنون نوروز را به عنوان یک تعطیل رسمی در ترکیه اعلام می‌کند. زیرا در سیاست، او می‌خواهد در کنار علی‌اف ب...
Post a Comment
Read more

دروغ، بی‌صداقتی و سراب مدرن

Image
دروغ، بی‌صداقتی و سراب مدرن وقتی جوان بودم، فکر می‌کردم شایعات، دروغ‌ها، تهمت‌ها و بیشتر فریب‌ها ریشه در خاورمیانه دارند. فکر می‌کردم شاید این دردها نتیجه فقر فرهنگی، دیکتاتوری‌ها یا سنت‌های پوسیده باشد. تصور می‌کردم در جوامع پیشرفته جایی برای شایعه، تهمت و فریب وجود ندارد. شاید مردم آنجا از دروغ و بی‌اخلاقی دور باشند؛ شاید مردان آنجا مهربان‌تر، صادق‌تر و مسئولیت‌پذیرتر باشند.  اما افسوس ….  زمان گذشت، مهاجرت کردم، دیدم، لمس کردم و فهمیدم. حقیقت چیزی جز این نبود: دروغ مرز جغرافیایی نمی‌شناسد. شایعات به دین یا نژاد محدود نمی‌شوند. بی‌صداقتی و بی‌اخلاقی جهانی هستند. در غرب، دروغ‌ها با لبخند گفته می‌شوند. شایعات پشت نقاب دیپلماسی پخش می‌شوند. تهمت‌ها در قراردادهای قانونی پنهان می‌شوند. افرادی که مودب به نظر می‌رسند، بی‌سروصدا آبروی یکدیگر را می‌ریزند. و مردانی که فکر می‌کردم ممکن است شریف‌تر باشند، زخم‌های عمیق‌تری به جا می‌گذارند،  نه با مشت، بلکه با بی‌تفاوتی و بی‌اعتنایی. یاد گرفتم که: سواد، انسان را نمی‌سازد؛ پیشرفت تکنولوژی، وجدان نمی‌آفریند؛ و آزادی بیان همیشه به ...
Post a Comment
Read more

چرا دعاهای ما بی‌پاسخ می‌ماند؟

Image
چرا دعاهای ما بی‌پاسخ می‌ماند؟ هر روز میلیون‌ها نفر با قلب‌های شکسته و چشمانی اشکبار رو به آسمان می‌کنند. در سراسر جهان، دعاها و سجده‌ها برای پایان جنگ و آزادی مظلومان به پا می‌شود. با این حال، هنوز خون در خیابان‌های غزه جاری است،‌ یمن هنوز در شعله‌های آتش می‌سوزد، و مسلمانان سودان، میانمار و چین همچنان در رنج و تبعید زندگی می‌کنند.‌  سوالی دردناک در ذهن ما انسان‌ها طنین‌انداز می‌شود: چرا با وجود همه این دعاها، فجایع پایان نمی‌یابند؟  شاید حقیقت این باشد که دعا، بدون عمل، ناقص می‌ماند.  اشک‌ها، اگر به اراده‌ای برای مقاومت در برابر ظلم تبدیل نشوند، در سکوت تاریخ ناپدید می‌شوند.  خداوند اراده آزاد را در دستان انسان قرار داده است؛ ما برای تماشاچی بودن آفریده نشده‌ایم، بلکه برای ایستادن در برابر بی‌عدالتی آفریده شده‌ایم.  دعا می‌تواند نیرویی برای بیداری، تقویت امید و اتحاد قلب‌ها باشد…اما پایان دادن به قتل عام‌ها تنها از طریق وحدت، مقاومت و اقدام جمعی امکان‌پذیر است.  تاریخ نشان داده است که هیچ استبدادی ابدی نیست. با این حال،شکستن زنجیرهای ظلم نه تنها به اشک و ...
Post a Comment
Read more

به رسمیت شناختن یا شستن دست‌های خون‌آلود؟

Image
.. به رسمیت شناختن یا شستن دست‌های خون‌آلود؟ بیش از هفتاد سال است که فلسطینی‌ها نه تنها زیر سایه اشغال و نسل‌کشی، بلکه گرفتار بی‌تفاوتی سازمان ‌یافته جهانی بوده‌اند. کشورهای غربی، از اروپا گرفته تا استرالیا، کانادا و ایالات متحده، به جای حمایت واقعی، سکوت کرده یا با فروش اسلحه و پشتیبانی دیپلماتیک از اسرائیل، در این جنایات شریک بوده‌اند. حتی آنها صرفاً تماشاگر بوده‌اند. اما امروز ، به دلیل بازی‌های سیاسی و رقابت‌های شخصی با دونالد ترامپ، برخی کشورها ناگهان اعلام می‌کنند: «ما فلسطین را به رسمیت می‌شناسیم.» پرسش اینجاست: شما در تمام قتل‌عام‌ها و خونریزی‌های گذشته کجا بودید؟ اکنون چه تغییری رخ داده است؟ هدف واقعی‌تان چیست؟ این بیشتر به یک مانور رسانه‌ای می‌ماند تا اقدامی جدی. زیرا ماهیت اشغال تغییری نکرده؛ محاصره‌ها ادامه دارد، خانه‌ها ویران می‌شوند و کودکان همچنان در ترس و گرسنگی زندگی می‌کنند. بنابراین روشن است که این تصمیمات نه از سر همدلی با مردم غزه، بلکه بخشی از بازی قدرت و چانه‌زنی سیاسی است.  یعنی این رویکرد چیزی شبیه تهدید یک کودک برای گرفتن امتیاز است: به رسمیت شناختن روی کا...
Post a Comment
Read more

پروژه‌های تفرقه‌افکنانه ترامپ در خاورمیانه

Image
 همبستگی مرزی ترکیه و آذربایجان: بازی ترامپ و قربانیان آن: کل خاورمیانه  در سال‌های اخیر، پروژه‌ای به نام «همبستگی مرزی ترکیه و آذربایجان» در سایه سیاست‌های دونالد ترامپ و متحدانش در کاخ سفید پدیدار شده است. این پروژه نه به عنوان پاسخی به واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی منطقه، بلکه به عنوان بخشی از رقابت ژئوپلیتیکی ایالات متحده با روسیه، ایران و چین طراحی شده است. هدف ظاهری آن ایجاد اتحاد جدیدی بود که نفوذ این قدرت‌ها را در منطقه محدود کند؛ با این حال، نتیجه پنهان آن، ترویج بی‌ثباتی و ناامنی بود.  از سال ۲۰۱۸، با تشدید تحریم‌ها علیه ایران و تشدید فعالیت‌های نظامی در قفقاز، واشنگتن به طور فزاینده‌ای حمایت خود را از ترکیه و آذربایجان نشان داده است. ترامپ به طور علنی و پنهانی این دو کشور را به عنوان وزنه تعادل جدیدی در برابر رقبای منطقه‌ای خود معرفی کرد. با این حال، این «بازی قدرت» نه امنیت واقعی و نه پیشرفت پایدار به همراه نداشته است. نتایج این اتحاد تا حد زیادی به نفع قدرت‌های خارجی بود و تأثیر مخربی بر جمعیت منطقه گذاشت.  این‌اتحاد بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های اجتماعی هر ...
Post a Comment
Read more

گرگها در لباس میش

Image
گرگها در لباس میش تاریخ فلسطین و صهیونیسم گواه زنده‌ای بر این حقیقت تلخ است. از همان روزهایی که اولین‌ مهاجران یهودی به بهانه کار و زندگی بهتر به فلسطین آمدند، بذر فریب و اشغال در سادگی و اعتماد مردم این سرزمین کاشته شد، فلسطینی‌ها که قرن‌ها در صلح و همزیستی با همسایگان خود زندگی کرده بودند، نمی‌دانستند که این مهمانان تازه از راه رسیده، برنامه‌ای فراتر از زندگی عادی دارند؛ برنامه‌ای که بعدها جهان را با نام «صهیونیسم» تکان داد.  در آغاز قرن بیستم، امواج مهاجرت سازمان‌یافته یهودیان از اروپا به فلسطین، با حمایت آشکار بریتانیای کبیر، آغاز شد. زمین‌ها با حیله و فشار خریداری یا مصادره می‌شدند و در پشت چهره‌های آرام و وعده‌های دوستی، نقشه‌ای برای تغییر ساختار جمعیتی و تسلط کامل بر کشور نهفته بود. باور ساده‌ فلسطینی‌ها مبنی بر اینکه «همسایه، همسایه است به بزرگترین فرصت برای گرگ‌های سیاست و استعمار تبدیل شد. سال ۱۹۴۸ نقطه عطفی در این تاریخ بود: تأسیس رسمی اسرائیل، همراه با فاجعه «نکبت»، که طی آن بیش از ۷۰۰۰۰۰ فلسطینی از خانه‌های خود رانده شدند. از آن روز به بعد، گرگ شر دیگر نمی‌توانست ...
Post a Comment
Read more