از تاریکی به روشنایی Gouya Roshan

 وقتی کمک‌های غذایی، طعمهٔ مرگ می‌شوند در جهانی که از کرامت انسان دم می‌زند، نهادهایی که نام «حقوق بشر» را یدک می‌کشند، تماشاگر کشتار سیستماتیک مردمفلسطین‌اند. جنایتی که نه در خفا، بلکه در مقابل چشم میلیون‌ها انسان صورت می‌گیرد. اما سکوت همچنان ادامه دارد. نه‌تنها از سوی دولت‌ها، بلکه از سوی سازمان‌هایی که باید در صف اول دفاع از انسانیت باشند. یکی از تلخ‌ترین و خجالت‌آورترین نمونه‌های این همدستی، نقش و سکوت سازمان ملل در برابر فاجعه‌ای‌ست که این روزها در غزه جریان دارد.  در حالی‌که غزه ماه‌هاست تحت محاصره کامل است، آب، برق، دارو و غذا از مردم دریغ شده، و در شرایطی که کودکان از گرسنگی جانمی‌دهند، ارسال قطره ‌چکانی کمک‌های غذایی، بیشتر به یک طعمه مرگ شبیه است تا اقدام بشردوستانه. چرا؟ چون بارها و بارها صف‌های دریافت غذا، عمداً بمباران شده‌اند. بیش از ۸۰۰ انسان فقط در صف کمک جان خود را از دست داده‌اند. سازمان ملل این رامی‌داند. دیده‌ بانانش حضور دارند. اما همچنان ساکت است. نه قطع‌ نامه‌ای، نه اعتراض مؤثری، نه حتی صدای بلندی که فریاد بزند: «بس است!»  چگونه ممکن است نهادی جهان...

آیا پناهگاهی امن‌تر و آرام‌تر از این وجود دارد؟ وقتی قلب انسان از دنیا و آدم‌ها خسته می‌شود، وقتی سکوت سنگین‌تر از فریاد است، وقتی حقیقت در میان نقاب‌ها گم می‌شود... خدا تنها جایی است که می‌توان بدون نقاب به آن رفت. در تمام دردها، در تمام ضعف‌ها، در تمام درماندگی‌ها... جایی که چشم‌ها بسته‌اند، اما قلب باز است. جایی که کلمات دیگر فقط کلمات نیستند، بلکه زمزمه روح هستند. وقتی پیشانی به زمین می‌رسد، قلب به آسمان نزدیک می‌شود... در این لحظات، نه زمان مهم است و نه مکان، نه قضاوتی وجود دارد، نه فریبی و نه ترحمی، فقط رحمت، فقط یک آغوش بی‌پایان. فقط تو و خدا، که همه چیز را می‌داند... در میان همه اینها، احساس عمیقی از امنیت، شنیده شدن و پذیرفته شدن به درگاهش  وجود دارد. 

چگونه جهان اسلام ملت‌هایش را تنها گذاشت؟ من هرگز از بیگانگان شکایت نمی‌کنم، زیرا درد من دیدن خنجرهایی است که از آستین آشنا بیرون کشیده می‌شوند.  در جهانی که نام اسلام را یدک می‌کشد، مردمانی هستند که زیر پرچم اسلام بی‌خانمان، گرسنه، آواره و قتل عام می‌.شود . قبل از اینکه از غرب شکایت کنم، قبل از اینکه انگشت اتهام را به سمت صهیونیسم و امپریالیسم نشانه بگیرم، از سکوت، خیانت وبی‌عملی جهان اسلام سخن می‌گویم. با من هر چه کرد، آن آشنا کرد….. و این اعتراف تلخ، آغاز روایت من است در این میان، نمونه‌های دردناک و افشاگرانه‌ای وجود دارد که به وضوح چهره واقعی جهان اسلام را نشان می‌دهد. فلسطین، روهینگیا،یمن و افغانستان چهار نمونه برجسته از مردمی هستند که قربانی شعارهای پوچ، سیاست‌های بی‌وجدان و خیانت آشکار شده‌اند. آنها آینه‌هایی هستند که نه دشمنان خارجی، بلکه بی‌تفاوتی برادران مسلمانشان را به تصویر می‌کشند یکی از نمونه‌های برجسته‌ای که چهره واقعی جهان اسلام را آشکار می‌کند، فلسطین است. بسیاری از کشورهای اسلامی سال‌ها  از گروه‌هایی مانند حماس حمایت مالی و نظامی می‌کردند، اما در عمل، این حمای...

 آگاهی حقیقی؛ نگاهی به پشت صحنه بحران خاورمیانه یک فرد آگاه قبل از انتقاد از دیگران، ابتدا به خود نگاه می‌کند. او ابتدا اشتباهات خود را می‌شناسند و می‌پذیرند و سپس درباره دیگران صحبت می‌کند. این اصل ساده اما عمیق، کلید درک بسیاری از پیچیدگی‌های خاورمیانه امروز است. در زمانی که جهان به درستی به غرب نگاه می‌کند و از سیاست‌ها و جنایات آن انتقاد می‌کند، نباید فراموش کنیم که کشورهای خاورمیانه نیز در بسیاری از فجایع انسانی شریک و همدست هستند. نسل‌کشی فلسطین، قتل عام روهینگیا، ویرانی افغانستان، یمن و سایر کشورها، همگی نتیجه ناکارآمدی، منفعت‌طلبی و درگیری‌های داخلی و منطقه‌ای است. این واقعیت تلخ، ما را با چالش‌های اساسی روبرو می‌کند: نادیده گرفتن واقعیت، راه اصلاح نیست.اگر حاضر به دیدن و پذیرش اشتباهات خود نباشیم، هرگونه انتقادی از بیرون بی‌اثر و گاهی حتی مخرب خواهد بود. مسئولیت تغییر از درون آغاز می‌شود.اصلاحات واقعی زمانی امکان‌پذیر است که هر جامعه، هر کشور و هر گروهی صادقانه و شجاعانه از درون خود شروع کند و با اشتباهات خود روبرو شود. برای مثال: وقتی صهیونیسم جنایتکار است ،  و آشکار...

چرا مارک کارنی پاسخی قدرتمند به سال‌های خاکستری ترودو است؟ در طول تاریخ سیاسی، رهبرانی بوده‌اند که با چهره‌ای آرام و صدایی ملایم به قدرت رسیده‌اند. آنها امید را گسترش دادند و از وحدت و برابری سخن گفتند. اما در عمل، میراثی خاکستری و گاه مخرب از خود به جا گذاشتند. جاستین ترودو، نخست وزیر سابق کانادا، نمونه‌ای از چنین رهبری است. او در زمانی به قدرت رسید که کانادا مشتاق تغییر، عدالت و حکومتداری سالم بود. او با لبخند وارد شد، اما آنچه از خود به جا گذاشت، اقتصادی در حال فروپاشی، بحران مسکن، سطح بالای بدهی و جامعه‌ای خسته و ناامن بود. ترودو در ابتدا به عنوان چهره‌ای امیدوارکننده دیده می‌شد: جوان، مدرن و مردی که شعارهای چشمگیری در مورد حقوق بشر، محیط زیست و آشتی با مردم بومی سر می‌داد. اما سیاست اجازه لبخند نمی‌دهد. اقتصاد با لبخند رشد نمی‌کند. جوانان با سخنرانی خانه نمی‌خرند. در دوران تصدی او، قیمت مسکن در شهرهای بزرگ دو برابر شد. کانادا به یکی از بدهکارترین کشورهای صنعتی تبدیل شده است. سیاست مهاجرتی نامشخص، سیستم تأمین اجتماعی را تحت فشار زیادی قرار داد. این امر منجر به کاهش رشد اقتصادی و از...

نسل‌کشی روهینگیا در میانمار: یک تراژدی خاموش و فراموش‌شده، بخش ١ نسل ‌کشی مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین میانمار یکی از دردناک‌ترین تراژدی‌های حقوق بشری قرن بیست و یکم است. این اقلیت مسلمان در درجه اول به زبان روهینگیا صحبت می‌کنند، زبانی با ریشه‌های هند و اروپایی و شباهت‌هایی با بنگالی و چاکما. به دلیل ظلم و ستم فرهنگی گسترده، این زبان به طور گسترده صحبت می‌شود اما به ندرت نوشته یا رسماً به رسمیت شناخته می‌شود. در میانمار، دولت نظامی نه تنها زبان روهینگیا را به رسمیت نمی‌شناسد، بلکه این اقلیت را از هویت ملی و همچنین حقوق زبانی و فرهنگی خود نیز محروم کرده است. روهینگیا قرن‌هاست که در میانمار زندگی می‌کند، اما در سال‌های اخیر هدف خشونت، تبعیض و پاکسازی قومی گسترده قرار گرفته است. گروه‌های افراطی بودایی و ارتش میانمار در درجه اول مسئول این نسل‌کشی هستند. نفوذ سیاسی و نظامی آنها موجی از ترور، آوارگی و ویرانی علیه روهینگیا را به راه انداخته است. در سال ۲۰۱۷، حملات ارتش و شبه‌نظامیان بودایی به روستاهای روهینگیا شدت گرفت. هزاران نفر کشته شدند، صدها روستا به آتش کشیده شد و بیش از ۷۰۰۰۰۰...

احساسات ضد مهاجرت؛ زخمی جهانی که غرب نیز در حال تعمیقق آن است در جهانی که به طور فزاینده‌ای از «کرامت انسانی» سخن گفته می‌شود، پدیده‌ای به نام احساسات ضد مهاجرت بی‌سروصدا در حال گسترش است. پدیده‌ای که نه تنها حقوق بشر را پایمال می‌کند، بلکه چهره ریاکارانه بسیاری از دولت‌ها، نهادها و حتی جوامع مدرن را نیز آشکار می‌کند. سال‌هاست که رسانه‌ها و دولت‌های غربی از اروپا گرفته تا ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر خود را به عنوان قاضی و ناظر بر رفتار سایر کشورها معرفی می‌کنند. و با ژست‌های حقوق بشری، از کشورهایی مانند ایران به دلیل تبعیض علیه مهاجران، به ویژه افغان‌ها، انتقاد می‌کنند. انتقادی که البته به جا و در بسیاری از موارد ضروری بود. اما اکنون، احساسات ضد مهاجرتی در حال نهادینه شدن، قانونی شدن و حتی مشروعیت یافتن فراتر از مرزهای ما، در اروپا و ایالات متحده است. از برخی جهات، آنچه امروز در غرب اتفاق می‌افتد، آشکارتر و وحشیانه‌تر از سرکوب مهاجران در کشورهای غیردموکراتیک است. ایالات متحده که زمانی نماد مهاجرت، تنوع فرهنگی و رویای زندگی بهتر بود، به کشوری تبدیل شده است که با اقداماتی مانند...