از تاریکی به روشنایی Gouya Roshan

مجازات اعدام و تجزیه کردها توسط سیستم ایران – گویا روشن یکی از غیرانسانی‌ترین و ضد حقوق بشرترین روش‌های مجازات، اعدام است؛ متأسفانه این شیوه هنوز در برخی کشورها رواج دارد و اگر این مجازات در حق آزادی‌خواهان اجرا شود، به یکی از غم‌انگیزترین فجایع انسانی تبدیل می‌گردد. متأسفانه این امر از همان روزهای آغازین انقلاب توسط سیستم حاکم در ایران آغاز شده و تاکنون نیز ادامه دارد. نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای به قدرت رسیدن، عنصر دین را وارد سیاست کرد و با این اقدام، روشی مؤثر برای تجزیه اقوام و تحکیم پایه‌های حکومت خود یافت. با بهره‌گیری از تفاوت‌های مذهبی و تحریک احساسات، دشمنی و بی‌اعتمادی میان اقوام کرد، بلوچ، فارس و ترک را ایجاد و تقویت کرد تا بتواند با ایجاد ناآرامی و هرج‌ومرج، کنترل بیشتری بر جامعه داشته باشد. بیشترین موفقیت را نیز در تجزیه‌ی کردها به‌دست آورد؛ مردمی که برخلاف بسیاری از مناطق ایران، تشنهٔ سیستم حاکم نبودند و تنها برای آزادی زبان، اندیشه و بیان تلاش می‌کردند. با این حال، آنان را به‌عنوان جدایی‌طلبان و دشمنان مذهبی معرفی کرد. این در حالی‌ست که پیش از انقلاب، میان کرده...

مشایی مرا به خاک سیاه نشاند  (مصاحبه) یک ماه پیش ایمیلی دریافت کردم که مرا مدّت‌ها به فکر فرو برد. نمی‌دانستم به آن پاسخ بدهم یا نه. فرستنده، یکی از خوانندگانم، مدعی بود اطلاعات بسیار جالبی از زندگی شخصی آقایان احمدی‌نژاد، اسفندیار رحیم مشایی، اسماعیل مسعودی و همراهانشان دارد. در نخستین برخورد تردید کردم و برای بی‌پاسخ گذاشتن این ایمیل، دلایلی مانند احترام به حریم خصوصی و بی‌طرفی روزنامه‌نگارانه برای خود تراشیدم؛ امّا حس کنجکاوی و روحیهٔ خبرنگاری‌ام لحظه‌ای رهایم نمی‌کرد. سرانجام تصمیم گرفتم پاسخ بدهم و گفتم: «اگر این شخص فقط به من اعتماد کرده، دست‌کم حق دارد حرفش را بشنوم؛ انتشارش می‌ماند برای بعد.» جواب فرستادم و برای حفظ امنیت دو طرف قرار شد از طریق ویدئوکنفرانس گفت‌وگو کنیم. مصاحبه روز یکشنبه ۵ آوریل ۲۰۱۰ آغاز شد. او بسیار آرام بود؛ حتی می‌توانم بگویم از من خونسردتر. به پرسش‌هایم شفاف و دقیق پاسخ می‌داد؛ به‌گونه‌ای که هر روزنامه‌نگاری جز من بی‌درنگ باورش می‌کرد. همین صداقتِ ظاهری مرا بر آن داشت که گفته‌هایش را منتشر کنم—گرچه همچنان پایبند این اصل هستم که «تا زمانی که جرم کسی ...

داروهای تقلبی؛ تهدیدی جهانی برای سلامت بشر امروزه فروش گسترده‌ی داروهای تقلبی در بازارهای جهانی به یکی از جدی‌ترین تهدیدات برای سلامت انسان‌ها تبدیل شده است. این داروها نه تنها فاقد مادهٔ مؤثر دارویی هستند، بلکه به‌دلیل ترکیبات ناشناخته و خطرناک شیمیایی، عوارضی گاه جبران‌ناپذیر بر بدن انسان می‌گذارند. برخی کشورهای اروپایی بر این باورند که داروهای تقلبی بیشتر شامل محصولات آرایشی، بهداشتی، جنسی و مُسکن‌ها هستند و از روی بسته‌بندی‌شان می‌توان آن‌ها را از نمونه‌های اصلی تشخیص داد. اما تجربه و تحقیق‌های میدانی من نشان می‌دهد که این تصور همیشه درست نیست. چرا که برخی داروهای جعلی با مهارت بالا و با تقلید کامل از جلد، بروشور و حتی برچسب و شماره‌های رسمی وزارت بهداشت، به‌گونه‌ای بسته‌بندی می‌شوند که به‌سختی از نمونه‌های اصل قابل تشخیص‌اند. هرچند این پدیده در بسیاری از کشورهای جهان دیده می‌شود، اما دامنهٔ گسترش و مصرف آن در کشورهای در حال توسعه، به‌واسطهٔ فقر اقتصادی، ضعف نظارت‌های بهداشتی و فساد ساختاری، بسیار چشمگیرتر است. کشورهایی همچون ایران، ترکیه و به‌ویژه عراق—که درگیر بی‌ثباتی، جنگ و ب...

ترکمن‌های شمال عراق؛ ملتی که فراموش شده‌اند در میانه‌ی بحران‌ها و منازعات پرشمار خاورمیانه، نگاه به شمال عراق ما را با یکی از قدیمی‌ترین و مظلوم‌ترین ملت‌های این سرزمین روبه‌رو می‌کند: ترکمن‌ها. قومی ریشه‌دار و اصیل که همواره در سایه‌ی رقابت‌های قومی و منافع سیاسی دیگران، قربانی تبعیض و بی‌عدالتی شده‌اند. ترکمن‌ها در طول تاریخ نشان داده‌اند که به همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر اقوام ساکن در شمال عراق، به‌ویژه کردها و اعراب، پایبند بوده‌اند. با این‌ حال، با نگاهی به رویدادهای دو دهه‌ی گذشته، روشن است که بیشترین آسیب‌ها از خشونت‌ها، تبعیض‌ها و بی‌ثباتی‌ها را همین قوم متحمل شده‌ است. پس از اشغال عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، کردها با اتکا به حمایت‌های واشنگتن، قدرت خود را در منطقه افزایش دادند. در همین حال، شیعیان پشتوانه‌ای قوی از جانب ایران به دست آوردند و اهل‌سنت نیز توانستند به‌سرعت برای خود متحدانی بیابند. اما ترکمن‌ها، برخلاف دیگر گروه‌ها، بدون هیچ‌گونه حامی خارجی یا نیروی نظامی باقی ماندند. این بی‌پناهی موجب شد تا سهم آن‌ها از قدرت سیاسی به شدت محدود شود و حقوق تاریخی‌شان، به‌ویژه د...

پناهندگان عراقی در سوریه  باری دیگر احساس می‌کنم وظیفه دارم درباره‌ی این موضوع بنویسم؛ تا فریادی باشم در برابر بی‌عدالتی‌های کمیساریای عالی پناهندگان، به‌ویژه دفتر دمشق. چرا که در برابر این ستم، سکوت حاکم است، حقایق نادیده گرفته شده‌اند و هیچ‌کس لب به اعتراض نمی‌گشاید. این انسان‌ها، تنها به‌خاطر نجات از مرگ، سرزمین خود را پشت‌سر گذاشته‌اند. در حالی که هر روز صدها نفر در گوشه‌وکنار عراق قربانی انفجارها می‌شوند، این سازمان حتی کمترین حقوق و احترامی برای آنان قائل نیست و آن‌ها را وادار کرده تا با جمع‌آوری بطری‌های پلاستیکی، روزنامه‌های باطله، دست‌فروشی و کارهای سخت و ناچیز، روزگار تلخ و دردناکی را سپری کنند. نمی‌دانم این سازمان با کدام منطق، اساس و وجدان، چنین رفتارهایی را با پناهندگان عراقی روا می‌دارد و از انجام کوچک‌ترین وظایف خود نیز سرباز می‌زند. برای نمونه، در حالی که سازمان ملل وظیفه دارد براساس اسامی ثبت‌شده و نوبت تعیین‌شده پناهجویان را دعوت کند، روزی را برای «کمک مالی» و روز دیگری را برای «مصاحبه کشوری» مشخص کرده است. در این شرایط، پناهندگان ناچارند شب را در خیابان، مقاب...

ا فقر چیست؟ ی کاش در این جهان چیزی به نام فقر وجود نداشت؛ ای کاش همه از زندگی‌ای آرام، بی‌دغدغه و آبرومند بهره‌مند بودند. زیرا فقر، پیش از آن‌که  سفره‌ای را خالی کند، ذهن را می‌فرساید و اندیشه را می‌خشکاند. آدمی که درگیر فقر است، کمتر فرصت می‌یابد تا به جهان اطرافش بنگرد. او ناآگاهانه، طعمه‌ی کسانی می‌شود که با نیت‌های تاریک، روح و جانش را مسموم می‌کنند؛ و این سم، می‌تواند جهانی را آلوده سازد. ستمگرانِ عالم، خوب می‌دانند چگونه از فقر، به سود انگیزه‌های شومشان بهره‌برداری کنند. بسته به اینکه فرد در دام کدام گروه یا ایدئولوژی گرفتار آید، مسیری برایش ترسیم می‌شود که با سراب امید، به تباهی می‌انجامد. چرا که کسی که در زندگی هدف و امیدی ندارد، مانند بدنی بیمار و نحیف است که در برابر هر آلودگی‌ای بی‌دفاع می‌ماند. فقر، او را به ورطه‌ی پریشانی و بی‌پناهی می‌کشاند، بی‌آنکه بداند قدم‌هایش به‌سوی نابودی‌ست. خستگی، ناامیدی، و احساس بی‌ارزشی، او را از هر اندیشه‌ی خردمندانه‌ای دور کرده و تمنای یک لحظه آسودگی، او را به ورطه‌ی تصمیم‌های خطرناک می‌کشاند؛ بی‌خبر از فردایی که ممکن است دیگر هرگز نیای...

نفوذ ایران در کردستان عراق  اه میت و حساسیت اتحادیه میهنی کردستان عراق برای ایران بیش از پیش آشکار شد؛ به‌گونه‌ای که در چندین مرحله از جنگ، حزب میهنی کمک‌های نظامی قابل توجهی به نیروهای ایرانی ارائه کرد. س از انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ و آغاز جنگ ایران و عراق،  در جریان این جنگ، جلال طالبانی و نیروهای کرد به ایران یاری رساندند تا در برابر رژیم صدام مقاومت کند. همین همکاری‌ها یکی از دلایل اصلی وقوع فاجعه‌ی قتل‌عام حلبچه به دست صدام حسین بود. اما نکته مهم آن دوران، بی‌اعتمادی ایالات متحده آمریکا به نقش طالبانی در تحولات سیاسی داخلی و خارجی عراق بود؛ آمریکا نقش او را جدی نمی‌گرفت. در سال ۱۹۹۴، میان حزب دموکرات کردستان و اتحادیه میهنی، جنگ داخلی شدیدی درگرفت. در این درگیری‌ها، حزب دموکرات از حمایت حکومت بعث عراق برخوردار بود و اتحادیه میهنی از پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران بهره می‌برد. می‌توان گفت این جنگ، منافع قابل توجهی برای ایران به همراه داشت؛ چرا که تهران توانست پایگاه‌های متعددی در مناطق تحت کنترل حزب میهنی، به‌ویژه در شمال شرقی عراق (سلیمانیه و شهرهای اطراف)، ایجاد کند. به ...