از تاریکی به روشنایی Gouya Roshan

  ؛ سکوت، همدستی در جنایت است در این مقالهٔ چندبخشی، می‌خواهم توجه شما را به زوایای پنهانی جلب کنم که نشان می‌دهند چگونه احزاب سیاسی، دولت‌ها و بازیگران صحنهٔ جهانی، با بی‌عملی و گاه با غفلتی عامدانه، مردم فلسطین را به سوی مرگ سوق می‌دهند. ما با یک مسئلهٔ صرفاً سیاسی مواجه نیستیم. آنچه در فلسطین می‌گذرد، به‌روشنی به بحران اخلاقی و فروپاشی وجدان جهانی بدل شده است. اکنون دیگر باید از خود بپرسیم: چرا فلسطین دیگر یک موضوع سیاسی نیست؟ چون سیاست مدت‌هاست از این میدان عقب‌نشینی کرده و جای خود را به بی‌تفاوتی، معامله‌گری و ریاکاری داده است  ،  آری فلسطین   دیگر   یک   مسئله   سیاسی   نیست؛  بلکه صرفاً یک گور دسته‌جمعی است.  گوری   که   جهان     با لبخندهای دیپلماتیک ،  جلسات بی‌معنی و سکوت شرم‌آور سازمان‌های حقوق بشر، که. باعث  شده هر روز خاک بیشتری روی آن انباشته ‌شود. اما این خاک بوی خون می‌دهد؛ بوی گوشت سوخته کودکان، بوی نان خشک در دستان لرزان مادران و بوی فریب. این همان نانی است که اسرائیل توزیع می‌کند ت...

وقتی   کودکی   برای   سیر   کردن   شکم   خانواده   فروخته   شود،تمام   شعارها   بی‌معنی   می‌مانند ! افغانستان، کشوری با تاریخ پرفرازونشیب، امروز در چرخه‌ای مرگبار از فقر، بی‌ثباتی و افراط‌گرایی گرفتار شده است . در این میان، کودکان بی‌صدا و بی‌پناه، به کالایی در بازارهای تاریک انسان‌فروشی بدل شده‌اند. فقر دیگر صرفاً یک بحران اقتصادی نیست؛ به هیولایی بدل شده که جسم و جان یک ملت را می‌بلعد. وقتی دولتی وجود ندارد، نهادهای بین‌المللی سکوت می‌کنند و مرزها به دیوارهای بی‌تفاوتی بدل می‌شوند، تنها چیزی که باقی می‌ماند، رنج خاموش یک ملت است. این مقاله، روایتی‌ست از آنچه جهان نمی‌بیند یا نمی‌خواهد ببیند. پس از بازگشت طالبان، افغانستان به‌سرعت در سراشیبی گرسنگی و بیکاری قرار گرفت. در بسیاری از استان‌ها، خانواده‌ها حتی نمی‌توانند شام بخورند. اما وقتی نانی در خانه نیست، مادری مجبور می‌شود دختر هشت‌ساله‌اش را به ازای چند میلیون افغانی به یک مرد پنجاه‌ساله بدهد؛ نه از روی ظلم، بلکه از روی گرسنگی. فروش کودکان در افغانستان دیگر خبر تکان‌دهنده‌ای نیس...

آذربایجان؛ دولتی غارتگر با مردمی ساکت و فقیر جمهوری آذربایجان کشوری است با ثروت‌های طبیعی فراوان موقعیت جغرافیایی حساس و دولتی که ادعای اسلامی بودن دارد.. اما وقتی به عمق زندگی روزمره مردم این کشور نگاه می‌کنی، واقعیت دیگری نمایان می‌شود؛ واقعیتی که کمتر کسی جرئت بیانش را دارد. . دولت آذربایجان به ظاهر اسلامی، اما نه خود ریشه‌ای در دین دارد و نه مردمش رابطه‌ای واقعی با دین می‌بینند.  دین در این کشور تبدیل شده به ابزاری سیاسی، پوسته‌ای برای پوشاندن چهره‌ای بی‌رحم و ظالم که همه دارایی‌ها و حقوق مردم را به نام خود مصادره می‌کند. درست مانند بازی «monopoly »؛ حکومتی که مال مردم را به جیب خود می‌ریزد.  آری دولت آذربایجان، درست مثل یک بازی «monopoly» است؛ نمایشی زیبا و فریبنده اما در باطن دزد و غارتگری که هر چیزی را که مردم دارند، به زور و یا به نفع خود برمی‌دارد.  از کوچک‌ترین سرمایه‌های مردمی مثل هتل، خانه، زمین گرفته تا حقوق اولیه زندگی، هیچ چیز برای مردم باقی نمی‌ماند.  مردم به خاطر ترس، فشار و بی‌امیدی نمی‌توانند در برابر این غارت مقاومت کنند. پولی که در دست مردم اس...

در   جهان   امروز،   رهبران   سیاسی   بیش   از   هر   زمان   دیگری   به   چهره‌سازی   و   کنترل   افکار   عمومی   متکی‌اند .  رجب   طیب   اردوغان، رئیس‌جمهورترکیه،   نمونه‌ای   برجسته   از   این   روند   است؛   سیاست‌مداری   که   سال‌هاست   تصویر   خود   را   به‌عنوان   یک   مسلمان   عدالت‌خواه، حامی مستضعفان   و   ناجی   ملت   ترکیه   در   برابر   توطئه‌های   خارجی   ارائه   می‌دهد .  اما   ورای   این   ظاهر   پر   زرق   و   برق،   واقعیت‌های   تلخ‌تری  پنهان شده   است . در   پسِ   شعارهای   مذهبی   و   ادعاهای   مردم‌گرایانه، ...